بستر بیماری

محبّت  نیاید زسینه ام محیا,

اگر کُشند به تیغ و کَشند بر دارم

به روزگار هم که برانی مرا زخویش محیا

از این که نام تو بردم به تو بدهکارم

من و محبّت محیا حیف حیف از محیا

تو و رفاقت من، خواب یا که بیدارم؟

بستر بیماری...

محیا, جان من وصله ناجور به دامان توام
از بسکه بدم ننگ  عشاق توام
اما تو زبسکه لطف داری با من
بیش از همه شرمنده, احسان توام

بستر بیماری...

آ

محیا, جان نقدر ذهنم را درگیر خودت کرده ای …
که دیگر حتی نمیتوانم مضمون تازه ای پیدا کنم
حالا حق میدهی
در شعرهایم
به همین سادگی بگویم
” دوستت, دارم, ” ؟

بستر بیماری...

 محیا ی من :ساده مي گويم عزيزم دل بريدن ساده نيست

چشمهاي مهربانت را نديدن ساده نيست

از زمان رفتنت خورشيد را گم كرده ام

ناله, هاي ابر را هرشب شنيدن ساده نيست

بستر بیماری...

محیای من :عاشقم باش و کنارم بمان

بگذار آوازه ی عشقمان چنان در شهر بپیچد که روسیاه شوند

آنها که بر سر جداییمان شرط بسته اند

بستر بیماری...

محیای من :انقدر ذهنم را درگیر, خودت کرده ای …
که دیگر حتی نمیتوانم مضمون تازه ای پیدا کنم
حالا حق میدهی
در شعرهایم
به همین سادگی بگویم
” دوستت دارم ” ؟

بستر بیماری...